به نام یگانه ی آسمان و زمین

سفر به بدخشان

مدت کلی : ۱۲۰ دقیقه
در آثار هنری سینمایی و تلویزیونی ؛ آثار مستند از تنوع موضوعی بیشتری برخوردارند تا آنجا که موضوع هر مستند می تواند گونه ی آن اثر را مشخص نماید . گونه های متفاوتی همچون مستند های تاریخی ، جنگی ، طبیعت ، سیاسی ، اجتماعی ، علمی ، اجتماعی ، حیات وحش و … جالب اینکه تا کنون هیچ تفاهم و اتفاق نظر بنیادین در بین اهالی هنر و رسانه برای تقسیم بندی گونه های مستند به وجود نیامده است و ساختار های مستند همچنان با موضوع های مستند تعریف می شوند.

مردم شناسی گونه ای از مستندهای اجتماعی به شمار می رود که مجموعه ی مستند سفر به بدخشان را می توان از این گونه به شمار آورد . در این مستند امرالله محمودی به عنوان مستند ساز به قلب پامیر سفر کرده است تا سیمای مردمان این سرزمین افسانه ای را به تصویر بکشد .

دراین مستند ، امرالله محمودی با عشق و تعلق خاطری خاص نسبت به مردمان بدخشان ، کوشیده است که این مردمان پارسی گو و اصیل را در قاب طلایی تصویر ؛ تصویرگری نماید و شمایی کلی از زندگی این مردمان را به مخاطبین ارائه نماید .

اگرچه در زندگی این مردمان پارسی گو با نژاد اصیل آریایی ، شکوه و سرزندگی خاص و وصف ناشدنی وجود دارد . اما مستند ساز تلاش نموده لایه های پنهان زندگی مردمان بدخشان کوهی را هرگز از نظر دور ندارد .

لایه هایی از مرگ تدریجی زبان های اصیل و آیین و فرهنگ های بسیار غنی که متاسفانه امروزه دستخوش تغییرات شدیدی شده است و روز به روز چهره ی بدخشی ها را ناخواسته دگرگون کرده است . تغییری غم بار و بنیاد افکن که انگار درهیاهوی دنیای معاصر راه گریزی از آن وجود ندارد !

زندگی در پامیر و بدخشان کوهی ، حال و هوایی خاص دارد و کمتر می توان این جنس زندگی را در جای دیگری یافت . جای بسی تاسف است که عموم مردم ایران شناخت بسیار ناچیز از گستره تمدن پارسی دارند . شاید مستند هایی مانند سفر به بدخشان ، با معرفی هنرمندانه ی ظرفیت های اقلیمی و فرهنگی این دیار، بتواند انگیزه ای برای شناخت بیشتر و سفر هموطنان به این منطقه ایجاد نماید .

به سبب ارتفاع زیاد و شفاف بودن هوای پامیر ، ستارگان در تاریکی شب بزرگتر و بسیار نورانی تر جلوه می کنند و باور بدخشی ها بر این است که هرکس میهمان این سرزمین با شکوه و افسونگر شود یک ستاره از آسمان پامیر می چیند و با خود به یادگار می برد . امرالله محمودی هنوز آن ستاره را در قلب خود دارد .

ستاره ای فروزان که بسان چهره ی مردمان آن دیار می درخشد . مردمانی پارسی گو ، با اصالت و با دیرینه ی تاریخی چند هزارساله که تنها با هم نشینی و ارتباط چهره به چهره می توان به وسعت تمدنی و فرهنگی آنان پی برد … .